Νίκος Νικολαΐδης - Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η Μήτηρ του Κυρίου μου προς με;

Ο Απόστολος Λουκάς, "ο ιατρός ο αγαπητός" (Κολ. δ' 14) του Παύλου θεωρείται και είναι ο Ευαγγελιστής της Παναγίας. Και τούτο, γιατί στο Ευαγγέλιό του μας διασώζει και μας εξηγεί, εκτός των άλλων, και τρία σημαντικά κεφάλαια από τη ζωή της Παναγίας. Τον Ευαγγελισμό της από την Αρχάγγελο Γαβριήλ (κεφ. α' 26-38), την επίσκεψη της Μαρίας στην Ελισάβετ (κεφ. α' 39-45) και την Ωδή της Θεοτόκου ("Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον...")(κεφ.α' 46-55). Γι' αυτό και δικαιολογημένα η εκκκλησιαστική παράδοση και πράξη τού απονέμει - και πολύ ορθά - τον τίτλο και το χάρισμα "του ιστορήσαντος" (του αποδώσαντος με χρωστήρα) την υπέρκαλλη της Θεοτόκου μορφή σε εικόνα.

Έτσι κι εμείς στο παρόν κείμενο θα αποπειραθούμε να προσεγγίσομε, κατ' αρχή, με Μωσαϊκή τη συνείδηση, την καρδιακή και λεκτική κατάπληξη της Ελισάβετ, όταν την επισκέφτηκε η Μαρία, ευθύς αμέσως, μετά τον Ευαγγελισμό στο σπίτι της στην Ορεινή Ιουδαία.

Γράφει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελιστής Λουκάς: "Και όταν η Ελισάβετ δέχθηκε τον χαιρετισμό της Μαρίας, τότε ένιωσε στα μητρικά της σπλάχνα το εξάμηνο βρέφος της, τον Ιωάννη, να σκιρτά (να χοροπηδά) από αγαλλίαση".

Ας το ακούσουν αυτό και ας το συνειδητοποιήσουν όλοι οι θιασώτες των εκτρώσεων, γονείς, ιατροί κ.α. Ποιο, δηλαδή; Ότι ο Ιωάννης, αν και κυοφορούμενο έμβρυο, είχε και γνώση και επίγνωση ποιο πρόσωπο κυοφορείται στη γαστέρα της Παναγίας! Και σ' αυτή την κατάθεση προβαίνει η μητέρα του Ιωάννη, Ελισάβετ. Άρα, δεν αποτελεί το κυοφορούμενο έμβρυο, όπως θεωρείται και πιστεύεται από, δυστυχώς, πολλούς, μια ασχημάτιστη ή, πολύ περισσότερο, μια ανθρώπινη μάζα. Γι' αυτό και η σωστή ιατρική εμβρυολογία δέχεται και προσλαμβάνει και κατανοεί παραστάσεις, οι οποίες και είναι ικανές να διαμορφώσουν μετά τη γέννησή του τον όλο χαρακτήρα του.

Και το σημαντικότερο στην παρούσα θεόπνευστη διήγηση, είναι ότι η Ελισάβετ προχωρεί και αποβαίνει πιο αποκαλυπτική με τα λεγόμενά της. Δηλαδή, τι λέγει; Ας την ακούσουμε. Απευθυνόμενη προς τη συγγενή της Μαρία, έμπλεη Πνεύματος Αγίου, αναφωνεί "μεγάλη τη φωνή": "Είσαι η πιο ευλογημένη από τον Θεό σε σύγκριση με όλες τις γυναίκες όλων των εποχών". Και τούτο για ποιο λόγο; "Γιατί αξιώθηκες να δεχθείς και να φέρεις μέσα σου τον ευλογημένο καρπό" (Λουκ. α' 41-42). Και ποιος είναι αυτός ο "καρπός"; Είναι ο ενανθρωπήσας Υϊός και Λόγος του Θεού· ο οποίος από τη στιγμή της σκήνωσής του στα μητρικά της Παρθένου Μαρίας σπλάχνα προσλαμβάνει τον τίτλο και αποκαλείται ο Χριστός!

Και στην προκειμένη περίπτωση, ακόμα, πρέπει να γίνει μια σημαντική παρατήρηση και επισήμανση. Ποια; Ότι η Ελισάβετ, εξαίροντας το πρόσωπο και τον ρόλο της συγγενούς της Μαρίας, την αποκαλεί: "... η μήτηρ του Κυρίου μου" (Λουκ. α' 43). Τι συγκλονιστικός και μεστός νοημάτων και μηνυμάτων ο λόγος τούτος! Είναι, αποβαίνει η Παναγία "Μητέρα". Από πότε; Από τη στιγμή της σύλληψης του Χριστού, από τη στιγμή, κατά την οποία, η Μαρία, κατανοώντας το μήνυμα του Ευαγγελισμού της από τον Αρχάγγελο και με άκρα υπακοή και ταπείνωση συγκατατίθεται και λέγει: "Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου" (Λουκ. α' 38), από εκείνη τη στιγμή, "την εξ άκρας συλλήψεως" του Θεανθρώπου Χριστού, η Μαρία καταξιώνεται να γίνει Μητέρα!

Και ακριβώς αυτό το δεδομένο και αυτή η πραγματικότητα επισυμβαίνει και στην κάθε γυναίκα με τη σύλληψη του ζυγωτού στα μητρικά της σπλάχνα. Γιατί εκείνη τη στιγμή παράγεται και προσλαμβάνεται ο νέος άνθρωπος με τη συνέργεια του Θεού και των γονέων. Και από εκείνη τη στιγμή φέρει το έμβρυο, ο νέος άνθρωπος, εξαιτίας αυτής της συνέργειας, την ολότητα ψυχής και σώματος. Άλλωστε, ποιοι δίδουν και πότε δίδεται η ψυχή στον άνθρωπο, αν όχι από τη σύλληψή του;

Ναι, αυτό διαδηλώνουν πασίφανα οι λόγοι της Ελισάβετ. Ήταν η Παναγία μας έγκυος, κατά την επίσκεψή της στην Ελισάβετ, δύο ή τριών ημερών. Ναι, τόσων ημερών, έγκυος. Και όμως υπάρχει μητέρα! Και ακόμη η Ελισάβετ, κινούμενη από τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, προσθέτει το φοβερό και επεξηγεί: "του Κυρίου μου". Αναγνωρίζει δηλαδή και διακηρύσσει ότι, το προ ολίγων ημερών συλληφθέν έμβρυο, είναι ο Κύριός της, ο Θεάνθρωπος Χριστός! Άρα, δεν είναι απρόσωπη μάζα το έμβρυο, αλλά άνθρωπος! Και τούτο, ας το ενωτισθούν, πάλι, όσοι διδάσκονται και πιστεύουν, ότι με ένα "εκτρωματικό χάπι" μπορούν να λύσουν το "πρόβλημα" μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης· ή ότι η έκτρωση είναι επιτρεπτή και ανένοχη μέχρι και την πεντηκοστή τρίτη ημέρα, - έτσι ασύστολα διακηρύττουν -, αλλά από την ημέρα της σύλληψης έχομε άνθρωπο! Ωστόσο, το ότι πίσω από όλα αυτά τα δαιμονικά επινοήματα και τεχνάσματα κρύβεται και καλλιεργείται η αμαρτία και η ηθική και εμπορική εκμετάλλευση, τούτο είναι πασιφανές.

Το "σκίρτημα" λοιπόν, του Ιωάννου του Προδρόμου, στα σπλάχνα της Ελισάβετ, προειδοποιεί, ότι η όποια παρέμβαση του ανθρώπου για "διακοπή", της κύησης, όπως "πολιτισμένα" και "ευγενικά" αποκαλούν την έκτρωση οι θιασώτες της, συνιστά προμελετημένη αλλά και ασυγχώρητη - αν δεν υπάρξει από μέρους των ενόχων μετάνοια -, εγκληματική πράξη ενάντια σ' ένα αθώο και ανυπεράσπιστο νέο άνθρωπο. Αλλά, κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, τα έμβρυα αυτά, με τον μαρτυρικό τους θάνατο, βαπτίζονται στο αίμα του μαρτυρίου τους και ως τέλειοι άνθρωποι στην άλλη ζωή, απολαμβάνουν της θείας μακαριότητας. Και αυτό το ορίζει η δικαιοσύνη και η αγάπη του Θεού. Επομένως, αυτοί οι οποίοι πρέπει να ανανήψουν είναι οι ηθικοί και πραγματικοί ένοχοι.

Αλλά, για να μεταφέρομε, κατά τον ιερό Ιωάννη Δαμασκηνό, την "τρόπιν" (καρίνα) του λόγου στο πρόσωπο της Παναγίας μας, επιλέγομε, ότι στη συνέχεια της διθυραμβικής υποδοχής της από την Ελισάβετ, η ίδια η Παναγίας μας στιχουργεί και αναπέμπει εκ βαθέων δοξολογία προς τον Κύριο και Θεό της (Λουκ. α' 46-55). Και με άφθαστη και συγκινητική ταπείνωση, εξυμνώντας τα μεγαλεία του Θεού της, αυθόρμητα, αλλά και θεόπνευστα, αναφωνεί: "Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γεναί" (Λουκ. α' 48).

Ναι. Είναι έμπλεη η υμνολογία της Εκκλησίας μας από εόρτιες φωνές και ύμνους προς την Παναγία μας. Και η σύνοψη του πλούτου τούτου και η ευγνωμοσύνη μας προς την Παναγία, την Αειπάρθενο Κόρη, κορυφώνεται εκ καρδίας στο διαλάλημά μας "Θεοτόκος"!

Κείμενο: Περιοδικό Όσιος Θεόφιλος,Έτος 3ο, Τεύχος 24, Αύγουστος 2023
Εικόνα: https://proskynitis.blogspot.com/2015/08/blog-post_74.html