Είδα πολλά...

Σήμερα, αργά το πρωί, επικοινώνησε μαζί μου η κ. Αγάπη Μανουηλίδου, μητέρα του 14χρονου κοριτσιού που νοσηλεύεται στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Μου ανέφερε ότι στα Μ.Μ.Ε. διαδίδονται από χθες τεράστιες ανακρίβειες αναφορικά με τις συνθήκες υπό τις οποίες μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης η κόρη της, και μου ζήτησε να αναλάβω την εκπροσώπησή της προς τον σκοπό της αποκατάστασης της αλήθειας και της άρσης της βαρύτατης προσβολής της ιδίας και του συζύγου της και πατέρα του 14χρονου κοριτσιού. Της συνέστησα να μη μιλήσει η ίδια, ούτε κανένα άλλο μέλος της οικογένειάς της, από τούδε και στο εξής στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, και ότι αναλαμβάνω πλέον εγώ και το κομμάτι αυτό της επικοινωνίας με αυτά. Με ενημέρωσε ότι εν τω μεταξύ είχε η ίδια μιλήσει τηλεφωνικά με την δημοσιογράφο κ. Τατιάνα Στεφανίδου, ενώ η μητέρα της και γιαγιά του 14χρονου κοριτσιού είχε μιλήσει, επίσης τηλεφωνικά, με άτομο από την δημοσιογραφική ομάδα του «Live News» του δημοσιογράφου κ. Νίκου Ευαγγελάτου

Αγαπητοί μου συνάνθρωποι, ήρθε η ώρα να κάνουμε άλλον εναν απολογισμό... Όλα ξεκίνησαν πίνοντας ένα μιλκο δίπλα στη θάλασσα, ρεμβάζοντας το παιχνίδισμα των άστρων, επάνω στον ήρεμο παφλασμο των κυμάτων. Αφορμή για ότι διαβάσετε παρακάτω ήταν η ανάμνηση της γιαγιάς Γιάννας, η οποία σαν όλες τις γιαγιάδες ύφαινε στο μυαλό μου την κοινωνία που θα κληθώ να ζήσω. Γεννημένη σε μια δύσκολη εποχή μια δεκαετία πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγάλωσε με αρχές, αξίες, νουθεσίες, σκληρές για ένα παιδί και ακόμα σκληρότερες για μια νέα γυναίκα που το μόνο που ήθελε ήταν να ανοίξει τα φτερά της και να αξιοποιήσει το τετραπέρατο μυαλό της. Το κοινωνικό κατεστημένο που ως ένα βαθμό έχει επιβιώσει μέχρι και σήμερα, δεν της εδωσε το ελεύθερο να προοδεύσει, την ώθησε με βία σε "νόρμες" της εποχής, οι οποίες διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της, τον οποίο βίωσα μέχρι τα γεράματα της... Ένας δύσκολος άνθρωπος ο οποίος ενώ αγαπούσε, δεν ήξερε πως να το δείξει σωστά... ο τρόπος της έμεινε χα

Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, με χτύπησε και πυροβόλησε την οικογένεια μου. Ήταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας, που πήρε μια στολή και στην συνέχεια πίστεψε ότι είναι η κυρίαρχη φυλή. (Κάρελ Στοικα, επιζών του Άουσβιτς) Ένας διοικητής ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης είχε πει στη δίκη του ότι μπορούσε μέσα σε μια μέρα να "ξαποστείλει" έως και 10 χιλιάδες κρατούμενους με συνοδεία μόλις ενός φρουρού. Όταν τον ρώτησε έκπληκτος ένας από τους δικαστές αν οι κρατούμενοι ήξεραν που πήγαιναν, ο ναζί απάντησε "και βέβαια ήξεραν, μιας και η λειτουργία των κρεματορίων είχε πνίξει το στρατόπεδο με μια μόνιμη αιθαλομίχλη που γέμιζε τα πάντα με τη μυρωδιά των πτωμάτων". Η δήλωση αυτή προκάλεσε την εύλογη απορία ενός άλλου δικαστή που ρώτησε τον κατηγορούμενο: "Τι ήταν εκείνο που τους κρατούσε και δεν έπαιρναν το ρίσκο να επιτεθούν στους φρουρούς και να δραπετεύσουν;". Ο ναζί απάντησε με πολύ φυσιολογικό τρόπο ότι οι κρατούμενοι δεν είχαν κανενός ε

Με το βίντεο που ανέβηκε χθες κατ’ αρχήν στους λογαριασμούς στο facebook του Δημήτρη και του κοντρόλ, και σήμερα ανεβαίνει στα sites με την δημοσιοποίηση και των σχετικών εγγράφων, ανοίγει η αυλαία των μεγάλων αποκαλύψεων για όλα τα μεγάλα σκάνδαλα του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, στα εξοπλιστικά προγράμματα, από το 1986 μέχρι σήμερα. Και σήμερα, με αυτή τη δημοσίευση, θα στείλουμε για πρώτη φορά και άλλο ένα μήνυμα. Ότι δεν θα μείνουμε ούτε μόνο στα εξοπλιστικά προγράμματα. Κάπου εκεί στον δρόμο των αποκαλύψεων για τα οπλικά συστήματα, θα πετάμε δεξιά και αριστερά και άλλες βόμβες. Για άλλα οικονομικά σκάνδαλα. Της σημερινής κυβέρνησης. Πάντα με στοιχεία. Έγγραφα που καίνε τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως ο τεράστιος όγκος των πρωτότυπων στοιχείων που αποκαλύπτουν την τεράστια διαφθορά στις προμήθειες των οπλικών συστημάτων. Τη συνέχεια του κειμένου μπορείτε να τη διαβάσετε στην ιστοσελίδα του κου Νίκου Αντωνιάδη .