Είδα πολλά...

Μας μένουν έντονα τα βιώματα της πρώτης μεγάλης παγκοινιάς για το μάζεμα των ελαιών στον Δοντά το 1974. Πήγαμε όλοι οι νεότεροι πατέρες. Μέναμε στρωματσάδα σε όλο το σπίτι. Εμείς δουλεύαμε κι ο διακο-Ιωαννίκιος μας μαγείρευε, μας έστρωνε την τράπεζα και, ενώ τρώγαμε, εκείνος παρακολουθούσε μήπως μας λείπει κάτι. Τότε κάναμε εκεί την αγρυπνία για την γιορτή του Αγίου Χρυσοστόμου. Ήλθε και ο Γέροντας. Η χαρά του παππού ήταν απερίγραπτη. "Τέτοια τιμή στο σπίτι! Τέτοια δόξα στην εκκλησία με τις ψαλμωδίες και το συλλείτουργο!", έλεγε και ξανάλεγε.   Είναι αλήθεια πως για να μένει μόνος μέσα σ' εκείνη την ερημιά, μόνο με βαθειά πίστη το κατόρθωνε. Ενθυμούμαι ότι κάποτε του πόνεσε πολύ το χέρι και το πόδι του, συμπτώματα κάποιας οσφυαλγίας -ισχυαλγίας. Πήγαμε με κάποιον γιατρό να τον δούμε και του δώσαμε κάποια φαρμακευτική αγωγή, αφού δεν τον πείσαμε να έλθει στο Μοναστήρι για θεραπεία. Πηγαίναμε κάθε δύο μέρες και του κάναμε μια σειρά ενέσεις. Μετά από λίγες μέρες μας λέει: ...