Πώς είναι η ζωή ενός κατάδικου
---
Είμαι ένας hacker που έκανε 4,5 μήνες από μια κανονική ποινή 9 μηνών πριν από 5 χρόνια. Πέρασα 2 φυλακές εκείνη την περίοδο, με τον περισσότερο χρόνο στη δεύτερη, μικρότερης ασφάλειας. Η εμπειρία σίγουρα με άλλαξε αλλά προς το θετικό.
Πρώτα από όλα, διασκέδασα αρκετά στη φυλακή. Η εκπαίδευσή μου έδωσε πρόσβαση σε κάποιες πλευρές του συστήματος της φυλακής όπως τα νομικά έγγραφα ή το να συζητάω με τους φρουρούς. Η ικανότητά μου να διορθώνω χαλασμένες ηλεκτρονικές συσκευές έγινε πολύ σύντομα γνωστή. Όλα αυτά με έκαναν να νιώθω ασφαλής αφού οι άνθρωποι γύρω μου με προστάτευαν ενεργά. Με έκαναν επίσης να νιώθω αρκετά σημαντικός στην όλη κοινότητα - της φυλακής.
Όλα άρχισαν όταν κάποιος ήρθε και μου ζήτησε τι ήξερα από επιδιόρθωση κινητών τηλεφώνων. Στις φυλακές του Ηνωμένου Βασιλείου, πολλοί άνθρωποι έχουν κινητό που συνήθως έχουν αποκτήσει μέσω over-the-fence(1) λαθρεμπορίου. Η μέθοδος πληρωμής pay-as-you-go(2) είναι που χρησιμοποιείται κατά κόρον. Αυτός ο κάποιος λοιπόν ήταν πολύ σημαντικός στην όλη πτέρυγα - είχε μία ολόκληρη ομάδα από άτομα που περπατούσαν συχνά μαζί του και άλλους που ερχόντουσαν για να τον πληρώσουν. Του απάντησα πως ήξερα αρκετά από κινητά. Τι ήθελε;
Μου εξήγησε πως κάποιος που του χρωστούσε δεν είχε χρήματα να πληρώσει. Πήρε λοιπόν το κινητό του σαν πληρωμή αλλά το κινητό είχε κωδικό PIN(3) και δε μπορούσε να το χρησιμοποιήσει. Το κινητό ήταν ένα παλιό samsung που ήξερα (μιας που ήμουν κάτοχος ενός ίδιου παλαιότερα) πως δεν είχε όριο στις προσπάθειες εισαγωγής κωδικού. Του είπα λοιπόν "Εντάξει, ξέρω κάποια κόλπα. Αλλά θα χρειαστώ τα εργαλεία μου οπότε θα το κάνω το βράδυ". (Σημείωση: Δεν είχα εργαλεία). Μου άφησε το κινητό για το βράδυ, κάθισα κάτω όλη τη νύχτα και ξεκίνησα να δοκιμάζω και τους 10.000 4ψήφιους συνδυασμούς. Ευτυχώς, ο σωστός κωδικός εμφανίστηκε κάπου στις 2000.
Την επόμενη ημέρα ο άντρας εμφανίστηκε ξανά και ήταν έκπληκτος που κατάφερα να βρω τον κωδικό. Γυρνούσε τριγύρω και έλεγε σε όλους πως ήμουν κάποιος γκουρού της τεχνολογίας και πως όλοι θα έπρεπε να έρχονταν σε εμένα για οποιοδήποτε παρόμοιο πρόβλημα. Σαν αντάλλαγμα, κανόνισε να έχω ένα Playstation 2 για δύο εβδομάδες στο κελί μου και να έχω πρόσβαση σε τηλέφωνο όποτε ήθελα. Για τον υπόλοιπο καιρό μου εκεί, οι λοιποί κρατούμενοι που έφερναν τις σπασμένες ηλεκτονικές συσκευές τους και καθόμουν το βράδυ να τις φτιάξω κάνοντας πως ήταν κάτι δύσκολο και έπειτα τους τις επέστρεφα την επόμενη ημέρα. Όλο αυτό βελτίωσε αρκετά την ποιότητα ζωής μου εντός της φυλακής.
Κατά δεύτερον, μου άνοιξαν τα μάτια ως προς το πώς άνθρωποι λιγότερο τυχεροί από εμένα ζουν τη ζωή τους και πόσο πραγματικά τρομερό είναι το σωφρονιστικό σύστημα για τους περισσότερους ανθρώπους. Πολλοί άνθρωποι στη φυλακή ήταν σοβαρά νοητικά άρρωστοι. Δεν υπήρχε υποστήριξη για αυτούς. Κάποιοι σκοτώνονταν στη φυλακή, είτε από άλλους κρατούμενους είτε από το προσωπικό ασφαλείας, γιατί τους "γύρισε" και οι άνθρωποι γύρω τους φοβήθηκαν.
Μία άλλη ομάδα ανθρώπων ήταν ανέλπιστα εθισμένοι σε πολύ βλαβερά ναρκωτικά. Αυτοί που εκμεταλλεύονταν αυτή την ομάδα ήταν οι πιο ισχυροί - φρόντιζαν τα ναρκωτικά να μπουν μέσα και έπειτα έφτιαχναν ένα στρατό από εθισμένους που θα έκαναν τα πάντα για την επόμενη δόση τους. Ήταν μία εκρηκτικά τεταμένη κατάσταση. Σχεδόν κάθε πράξη βίας σχετιζόταν με τα ναρκωτικά ή τα χρέη.
Οι μετανάστες ήταν εντελώς παγιδευμένοι στη φυλακή καθώς δεν υπήρχε κανένας τρόπος για αυτούς να ξεπεράσουν τη γραφειοκρατία. Βοήθησα αρκετούς ανθρώπους να αποφύγουν την απέλαση, συμπεριλαμβανομένου ενός συγκρατούμενου που είχε σίγουρο συμβόλαιο θανάτου στη Τζαμάικα επειδή προστάτεψε την επιχείρησή του όταν yiardies(4) προσπάθησαν να του την πάρουν. Δεν ήξερε να διαβάζει ή να γράφει και άρα δε μπορούσε να συμπληρώσει την αίτηση ασυλίας. Η διάλεκτος που χρησιμοποιούσε ήταν τόσο έντονη που ο δικηγόρος του δε μπορούσε πραγματικά να καταλάβει τι του έλεγε και η Υπηρεσία Συνόρων θα τον έστελνε πίσω στη Τζαμάικα να σκοτωθεί. Έγραψα γράμματα στην Υπηρεσία Συνόρων, τον Διοικητή της Φυλακής και στον Υπουργό Εσωτερικών και τελικά του δόθηκε άσυλο και κανονίστηκε να υπάρχει και ένας μεταφρασής κάθε φορά που τον επισκεπτόταν ο δικηγόρος τους ώστε οι επισκέψεις αυτές να είναι πιο παραγωγικές. Εκατοντάδες άλλων σε παρόμοιες καταστάσεις προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα χωρίς αυτή τη βοήθεια κάθε χρόνο.
Τρίτον, είδα κάποια πράγματα πραγματικά φρικιαστικά. [...] Ένας κρατούμενος ήταν σίγουρα παρανοϊκά σχιζοφρενής. Το κελί του ήταν απέναντι από το διλό μου. Ξεκίνησε να ουρλιάζει ένα βράδυ και τον έδεσαν. Έπειτα, γλίστρησε και αλείφθηκε με baby oil και έβαλε φωτιά στο κελί του. Οι φύλακες ήρθαν με τον εξοπλισμό των ΜΑΤ έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουν αλλά γλιστρούσε τόσο πολύ που ήταν σαν να προσπαθείς να πιάσεις χέλι. Τους έτρεχε αρκετή ώρα πριν μπορέσουν τελικά να τον σταματήσουν, να του κάνουν ένεση και να τον φυγαδεύσουν ουρλιάζοντας. Πέθανε στο νοσοκομείο.
Τέταρτον, ένιωσα τόση ντροπή για τον εαυτό μου που άλλαξα τη ζωή μου για πάντα. Ήμουν ένα μεσαίας-τάξης λευκό παιδί με μία πολύ καλή εκπαίδευση που παθιάστηκε με το hacking και την ασφάλεια εγγράφων ως έφηβος και τελικά κατέληξε στο πώς να αντιγράφει τέλεια ένα δίπλωμα οδήγησης, πετώντας ουσιαστικά μακριά όλα τα ωφέλη που η τύχη, η κοινωνία και οι γονείς μου μου είχαν δώσει. Κάθε άλλος εκεί μέσα δεν είχε αυτά τα προνόμια. Οι περισσότεροι ήταν γεννημένοι σε μία ζωή φτώχιας, ναρκωτικών και έλλειψης παιδείας που όλα κατέληγαν σε ένα περιβάλλον που τελικά τους οδηγούσε συστηματικά στη φυλακή. Εγώ ήμουν εκεί, κυρίως μέσω άστοχης διανοητικής περιέργειας, ενώ άλλοι ήταν εκεί επειδή οι ζωές τους ήταν τόσο άσχημα έξω από τη φυλακή που το έγκλημα ήταν στην πραγματικότητα μια ορθολογική επιλογή επιβίωσης. Η κοινωνία τους είχε απογοητεύσει ενώ προσπαθούσε να κρατήσει κι εμένα με τα χέρια ψηλά. Ήμουν - και είμαι - αηδιασμένος από τον εαυτό μου. Φεύγοντας από τη φυλακή, έμαθα προγραμματισμό, δούλεψα ως ελεύθερος επαγγελματίας για να πληρώσω τα δίδακτρα και να πάρω το πτυχίο μου, πήρα μία θέση PhD και τώρα εργάζομαι προσπαθώντας να αδράττω τη ζωή μου χρησιμοποιώντας τις ικανότητές μου όσο πιο αποδοτικά μπορώ για να βελτιώσω τη ζωή όσο περισσότερων ανθρώπων μπορώ. Αν κάποια στιγμή με πιάσω να τεμπελιάζω, απλώς γυρνάω το μυαλό μου πίσω στη φυλακή και η απέχθεια για τον εαυτό μου αναβιώνει και πέφτω στη δουλειά με ενέργεια που ποτέ πριν τη φυλακή δεν ήξερα ότι είχα.
Τέλος, θα έλεγα πως το ποινικό μου μητρώο δε με σταμάτησε. Δε χρειάζεται πια νομικά να το επισυνάπτω(5) αλλά ακόμη κι όταν το έκανα, έγραφα και ένα γράμμα που εξηγούσα μερικές από τις καταστάσεις που έζησα και πόσο πραγματικά είχαν επηρεάσει τη ζωή μου. Είχα πολλά θετικά σχόλια για το επιπλέον αυτό γράμμα και ποτέ δε με απέρριψαν για τη δουλειά που είχα αιτηθεί. Δε χρειάζεται να σε σταματάει - η συμπεριφορά σου είναι που θα πείσει τον επίδοξο εργοδότη πως η ζωή σου σε κάνει καλύτερο υποψηφίο και όχι χειρότερο.
---
(1) Over-the-fence: Αναφέρεται στο λαθρεμπόριο πάνω από το φράχτη της φυλακής όσοι οι κρατούμενοι ήταν στο προαύλιο.
(2) Pay-as-you-go: Συγκεκριμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρεται ως pay-as-you-earn και λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί και ο φόρος. Κάθε φορά δηλαδή που αποκτάει κάποιος ένα εισόδημα - πχ. του έφεραν οι φίλοι του χρήματα ή πούλησε το κινητό του ή ναρκωτικά - ξεπληρώνει ένα μερίδιο σε αυτόν που χρωστάει.
(3) Όταν αναφέρει πως το κιντό είχε κωδικό PIN χωρίς όριο εννοεί πως το κινητό ως συσκευή είχε κωδικό και όχι η SIM του κινητού που περιέχει το νούμερο και έχει πάντα 3 προσπάθειες μετά τις οποίες κλειδώνει όποια μάρκα κινητού κι αν χρησιμοποιείς για τη συγκεκριμένη SIM.
(4) Στην περίπτωση του Τζαμαϊκανού που βοήθησε ο συντάκτης του παραπάνω κειμένου, οι Yiardies - σύμφωνα με τη wikipedia - ήταν αρχικά απλοί Τζαμαϊκανοί που πήγαν στην Αγγλία όταν είχε ανάγκη για εργατικά χέρια. Στην παρούσα κατάσταση όμως όταν αναφερόμαστε σε "συμμορίες Yiardies"(βλ. "Yiardies gangs") μιλάμε για Τζαμαϊκανούς που εμπλέκονται στο εμπόριο όπλων και ναρκωτικών χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί ποτέ η ύπαρξη κάποιας ηγετικής προσωπικότητας πίσω από αυτές τις ομάδες. Συγκεκριμένα στο Bristol, γύρω στο 2000, μία συμμορία Yardie είχαν διαμάχη με μία άλλη τοπική συμμορία, μέλη της οποίας είχαν μόλις βγει από τη φυλακή με αναστολή. Το ενδεχόμενο βίας ήταν τόσο μεγάλο που ένοπλοι αστυνομικοί βγήκαν στους δρόμους αλλά τελικά η τοπική συμμορία συνελήφθη και ξαναμπήκε στη φύλαξη για παραβίασης αναστολής και οι περισσότεροι από τους Yiardies απελάθηκαν πίσω στη Τζαμάικα.
(5) Για όσους θέλουν να ξέρουν, μία καταδική θεωρείται "ληγμένη" στο Ηνωμένο Βασίλειο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Ο χρόνος αυτός μειώθηκε πρόσφατα μετά από ένα μικρό νόμο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (βλ. Legal Aid, Sentencing and Punishment of Offenders Act 2012), οπότε η ποινή μου "έληξε" μετά από 48 μήνες.
Σχόλια