Διαβάζοντας την ιστορία της ψυχοπαθολογίας
Διαβάζοντας το κεφάλαιο "Ιστορία της Ψυχοπαθολογίας" του βιβλίου "Η ψυχολογία σήμερα - Κλινική ψυχολογία" της κας Μαρίας Νασιάκου ενημερώθηκα για τα παρακάτω και θέλησα να προσθέσω τις παρατηρήσεις μου. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, Έλληνες και Εβραίοι θεωρούσαν πως κάθε παρέκκλιση από τη συνηθισμένη συμπεριφορά, κάθε "παράξενη" και "ασυνήθιστη" συμπεριφορά οφειλόταν στην επίδραση των κακών πνευμάτων. Σαν μέτρο αντιμετώπισης, επέβαλλαν στο "δαιμονισμένο" σκληρά βασανιστήρια πχ. στέρηση τροφής και μαστίγωμα για τον εξορκισμό και την αποπομπή από το σώμα του τού κακού πνεύματος. Μια νέα περίοδος ξεκίνησε με τον ελληνικό χρυσό αιώνα, όπου πλέον ο Ιπποκράτης θεωρεί τις διαταραχές αυτές ασθένειες και όχι δαιμονικές επιδράσεις. Για θεραπεία πρότεινε διάφορα φάρμακα, από καθαρτικά έως ασκήσεις. Οι απόψεις του και η θεραπευτική του επιδρούν ως τη ρωμαϊκή περίοδο και ο Γαληνός του 2ου μ.Χ. αιώνα τις εφαρμόζεις στην πρακτική του. Την περίοδο του