Γερμανικά και Τούρκικα θα μάθουν τα παιδιά μας

Έχω μια αρχή σε αυτά που γράφω: να μη γράφω απόψεις ή γεγονότα που βασίζονται σε δυσάρεστες καταστάσεις. Τα γραπτά μένουν και αποτυπώνονται. Θα προσπαθήσω λοιπόν να αγγίξω το θέμα λίγο διαφορετικά αφήνοντας τον αναγνώστη να σκεφτεί...

Μπορεί την τελευταία εβδομάδα να την περάσατε ακούγοντας από διάφορους συναδέλφους ή γνωστούς πως "την Τρίτη είναι η μεγάλη μέρα! Έρχεται η Μέρκελ! Έρχεται να εποπτεύσει!" και άλλα παρόμοια. Οφείλω λοιπόν να αναφέρω πως σήμερα είναι απλώς Τρίτη. Αν σαν σήμερα παντρευτήκατε, αν σαν σήμερα γνωρίσατε το ταίρι σας ή αν σας λένε Λωτ, τότε ναι, είναι πράγματι πολύ μεγάλη μέρα! Αλλιώς είναι απλά Τρίτη! Και συνεχίζω...

Βρήκα στη Wikipedia ένα άρθρο από όπου και έμαθα ότι "[...]η Κοινότητα για την Παρεμπόδιση του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια οργάνωση που δημιουργήθηκε στις Η.Π.Α. το 1944 κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που επεδίωκε μια σύναψη ειρήνης δυσβάσταχτη για τη Γερμανία, με σκοπό να εξαλειφθεί η χώρα ως μελλοντική στρατιωτική απειλή. [...] Πέτυχε ως ένα βαθμό να αναπτυχθεί σκληρή στάση απέναντι στη Γερμανία και μέσω των media και μέσω της κυβέρνησης, αλλά το 1948 απέτυχε ολοκληρωτικά με την JCS 1067 να έχει ανακληθεί και το Σχέδιο Marshall να βοηθά τη Γερμανία, καθώς και τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, να σταθούν ξανά στα πόδια τους[...]". Αυτό από μόνο του σημαίνει πως κάποιοι άνθρωποι είχαν αντιληφθεί τον κίνδυνο που καραδοκούσε το να αφήσουν τη Γερμανία να αναπτυχθεί ξανά.

Από την άλλη πλευρά, ρώτησε κάποιος στο Yahoo "Αν η Γερμανία ξεκίνησε τον Πρώτο και το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν είναι λογικό ότι θα ξεκινήσει και τον Τρίτο;" για να του απαντήσει κάποιος άλλος πως "Η Γερμανία έχει το χαρακτηριστικό πως έχει ξεκινήσει τους μόνους 2 (μέχρι τώρα) παγκόσμιους πολέμους στην ιστορία - και αν θεωρήσουμε και τον Επταετή πόλεμο σαν τον πρώτο ουσιαστικά παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος ξεκίνησε όταν η Πρωσία, ένα Γερμανικό κρατίδιο επιτέθηκε στη Σαξωνία, ένα άλλο γερμανικό κρατίδιο, τότε μπορούμε να πούμε πως έχουμε 3 στα 3".

Από την άλλη πλευρά, δε μπορούμε να αγνοήσουμε δύο γεγονότα που συνέβησαν, το ένα σήμερα και το άλλο παλαιότερα:

1. Στο http://www.briefingnews.gr/perierga/item/35473 διαβάζουμε πως "[...]από τις 10 το πρωί ένας κύριος γύρω στα 50 ντυμένος με μία αθλητική φόρμα της Εθνικής Ελλάδος και κρατώντας ένα πλακάτ με την Άνγκελα Μέρκελ και τη γνωστή Αφροδίτη της Μήλου από το πρωτοσέλιδο του Focus «διαδήλωσε» έξω από την πρεσβεία της Γερμανίας[...]".
2. Όποια άποψη κι αν έχει ο καθένας μας για τους Γερμανούς σαν έθνος, καλό είναι να μην ξεχνάμε αυτούς τους ανθρώπους που βγήκαν δημόσια και είπαν "Συγγνώμη για την κυβέρνησή μας!" [1] [2] [3] [4]. Ίσως να είναι λίγοι. Ίσως να φαίνονται αμελητέα ποσότητα. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως σε κανέναν δεν αρέσει να το υπολογίζουν απλά σαν αριθμό. Κι ας σκεφτούμε λιγάκι την ανθρωπιά πίσω από την πράξη τους.

Αυτά από το Γερμανικό μέτωπο... Οποιαδήποτε άλλη πληροφορία και με περισσότερες λεπτομέρειες θα μπορέσετε να τη μάθετε από αποκλειστικά ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Και κάπως έτσι περνάμε στο μικρότερο θέμα των τούρκικων σήριαλ που παίζονται στις τηλεοράσεις.

Προσωπικά δε με ενοχλούν τα τούρκικα σήριαλ. Ο λαός έλεγε πάντα πως "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι". Αν το "πολλά κεράσια" το αντικαταστήσουμε με το "μεγάλα κανάλια" τότε μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πως τα τηλεοπτικά αυτά κανάλια, ουσιαστικά δεν είχαν ποτέ τίποτε να μας προσφέρουν. Κάθε ένα από αυτά τα κανάλια οφείλει να έχει μία ή δύο(το πολύ!) ποιοτικές εκπομπές για να δικαιολογεί την ύπαρξή του. Καλές οι εκπομπές: μπορείς να γνωρίσεις άλλους κόσμους μέσα από αυτές, μπορεί να ταξιδέψει το μυαλό, να σκεφτεί πράγματα που δεν είχε σκεφτεί, να δει πώς ζουν άλλοι άνθρωποι, πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα στη δική τους χώρα, πώς ερωτεύονται, πού γεννιούνται, πώς βρίσκουν το ταίρι τους, ποιες είναι οι παραδόσεις τους...

Όλα τα παραπάνω είναι πολύ καλά και πολύ ενδιαφέροντα - αλλά κανένα δε θα σε βοηθήσει πραγματικά. Όχι γιατί δεν προσφέρουν γνώσεις, αλλά γιατί είναι πάρα πολλά! Κι όταν ο άνθρωπος δεν έχει την ευχέρεια να σκεφτεί και να ζήσει το τώρα, οτιδήποτε μάθει αχρηστεύεται. Είναι σαν μια εποικοδομητική συζήτηση μεταξύ φίλων: μετά από 3 ώρες συζήτησης, κάποιος από τους δύο θα αγανακτήσει και θα πει "Αρκετά μέχρι εδώ! Μπάφιασα! Συνεχίζουμε άλλη στιγμή τη συζήτηση!" - η τηλεόραση δε θα πει ποτέ κάτι τέτοιο. Κι αν δεν το πει ο θεατής, τότε ποιος θα το πει;

Δε μπορώ να φανταστώ τους ανθρώπους του χωριού που δούλευαν όλη μέρα στα χωράφια, να επιθυμούσαν το βράδυ να δουν τηλεόραση. Δε θα είχε τίποτα απολύτως να τους προσφέρει. Κάθε τεχνολογική ανακάλυψη αναπτύσσεται την κατάλληλη εποχή. Αν η εποχή μας δεν ήταν η εποχή της τηλεόρασης, ο λαός δε θα την είχε ανεχτεί.

Καταλάβατε λοιπόν τί προσπαθώ να πω;
Το πρόβλημα δεν είναι η Μέρκελ.
Το πρόβλημα δεν είναι η Γερμανία.
Το πρόβλημα δεν είναι η τηλεόραση ή τα τούρκικα.
Το πρόβλημα δεν είναι οι άνθρωποι που λένε πως "Γερμανικά και Τούρκικα θα μάθουν τα παιδιά μας!".
Η εποχή μας είναι λάθος κι όχι οι άνθρωποι!
Η εποχή μας γιατί ανέχεται καταστάσεις που παλιά θα ήταν αδιανόητες!
Κι αν η εποχή μας είναι λάθος, φταίνε τα παιδιά-πολιτικούς που γεννήσαμε και αναθρέψαμε!
Κι αν είναι λάθος τα παιδιά μας φταίει ο τρόπος που τα αναθρέψαμε!
Κι όλα τελικά γυρνάνε πίσω σε εμάς...

Κάποτε είχε πει κάποιος "Αν θέλετε σωστούς ιερείς, γεννήστε τους". Κι αντίστοιχα πάνε όλα...