Το τελευταίο βήμα της προόδου
Τα παρακάτω είναι από την ιστοσελίδα Λεξικό Συνωνύμων του οποίου η πλαϊνή στήλη έχει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα πράγματα να πει, όπως θα διαβάσετε...
Ανθρώπινη κακία
Οι άνθρωποι, στους οποίους έχει φωλιάσει η κακία, είναι απόλυτα φυσικό να ερεθίζονται, να ενοχλούνται από τη Χριστιανική αγάπη ("αγάπα τον πλησίον σου", "αγάπα τον εχθρόν σου"). Μοιάζουν μ' εκείνους τους ανθρώπους που ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο σκοτάδι και μόλις αντικρίσουν το φως του ηλίου, εκτυφλώνονται, κλείνουν τα μάτια τους ή αποστρέφονται το φως ενοχλούμενοι. Είναι εντελώς αφύσικο, λοιπόν, να περιμένουμε από τους ανθρώπους, που ζουν στο σκοτάδι της κακίας, ευπρεπή, ευγενική και καλοσυνάτη συμπεριφορά. Αντίθετα πρέπει να περιμένουμε αυτό που είναι απόλυτα φυσικό. Τουτέστιν ύβρεις, κακολογία, αγένεια, θρασύτητα, αισχρολογίες, βιασμούς, φόνους, όπως άλλωστε είναι εντελώς αφύσικο να περιμένουμε και από λύκους συμπεριφορά καλοσύνης και αγάπης προς τα πρόβατα.
Η έξοδος από το σκοτάδι της κακίας και η είσοδος στο φως της αγάπης δεν είναι μόνο κάτι που ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση τους, αλλά και σωτηρία. Ο Κύριος προτρέπει να αγαπάμε όχι μόνο τον πλησίον, αλλά και τον εχθρό μας. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί άνθρωποι και δαίμονες ολημερίς κι ολονυχτίς, με δόντια και με νύχια, τον Κήρυκα τούτης της υπέροχης αγάπης σκληρά τον πολεμάνε;
Η Χριστιανική Πίστη ούτε εξελίσσεται, ούτε μεταβάλλεται
Υπάρχουν άνθρωποί τινες, οι οποίοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως προοδευτικοί, άνδρες ή γυναίκες, υποστηρίζουν επίμονα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει ντε και καλά να προσαρμόζεται στην εξέλιξη της κοινωνίας.
Τουτέστιν:
Εάν π.χ. αρθεί στην πορεία της ζωής το αξιόποινο της μοιχείας από τους νόμους της πολιτείας (έχει ήδη αρθεί), πρέπει αναγκαστικά και η Εκκλησία να δεχθεί τη μοιχεία ως φυσική εκδήλωση του ανθρώπου και να παραβλέψει την εντολή της Αγίας Γραφής "Ου μοιχεύσεις"(Ματθαίος ε' 27).
Εάν π.χ. αρθεί στην πορεία της ζωής το αξιόποινο των εκτρώσεων από τους νόμους της πολιτείας (έχει ήδη αρθεί), οφείλει και η Εκκλησία να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της κοινωνίας και να αποσιωπήσει την εντολή της Αγίας Γραφής "Ου φονεύσεις" (Ματθαίος ε' 21).
Εάν π.χ. θεσπισθεί δια νόμου από την πολιτεία ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων, οφείλει και η Εκκλησία να προσαρμοστεί στην κοινωνική εξέλιξη και να καταπατήσει την εντολή της Αγίας Γραφής "Να μη συμπεριφέρεσαι ως θηλυπρεπής ή αρσενοκοίτης " (Α' Προς Κορινθίους στ' 9).
Εάν π.χ. στο απώτερο μέλλον το φαινόμενο του βιασμού των παιδιών από τον ίδιο τον πατέρα λάβει μεγάλην έκταση και η εξέλιξη της κοινωνίας θεωρήσει φυσιολογική την κατάπτυστη αυτή πράξη και η πολιτεία άρει το αξιόποινό της, θα πρέπει και η Εκκλησία να πειθαρχήσει στα δεδομένα της κοινωνικής εξέλιξης απορρίπτοντας τις θεϊκές εντολές.
Συμπέρασμα:
Η κοινωνική εξέλιξη, όπως γίνεται αντιληπτό, παράγει και πολλήν ανοησία, στην οποία σπεύδουν κάποιοι να προσαρμοστούν αυθωρεί και παραχρήμα.
Οι θεϊκοί κανόνες της Καινής Διαθήκης είναι αιώνιοι και απαρασάλευτοι, δεν αναθεωρούνται με ανθρώπινη επέμβαση.
Λέγει ο Κύριος δίδοντας πλήρη ελευθερία στο δημιούργημά του, στον άνθρωπο, να κάνει τις επιλογές του:
«Όστις (δηλαδή δεν το επιβάλλει σε κανένα άνθρωπο) θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η' 34).
Λέγει πάλι ο Κύριος απευθυνόμενος στο δημιούργημά του, στον άνθρωπο, με περισσήν ευγένεια και αγάπη: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκ. γ 20).
Μεγάλος αληθινά είναι αυτός που εκτελεί πιστά το θέλημα του Θεού.
Το τελευταίο βήμα της προόδου
Άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο (ελάχιστοι, πιστεύω, από την Ελλάδα), οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, άνδρες ή γυναίκες, πιστεύουν ότι η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ των ομοφυλοφίλων είναι η προτελευταία κατάκτηση στον αγώνα των προοδευτικών ανθρώπων για το γκρέμισμα των τειχών που εμποδίζουν την πλήρη ελευθερία στις προσωπικές σχέσεις και μάλιστα στις σεξουαλικές σχέσεις. Το επόμενο, το πιο σημαντικό και τελευταίο βήμα, γι' αυτούς, είναι ο σκληρός αγώνας, που θα ακολουθήσει, για τη νομιμοποίηση των ερωτικών σχέσεων μεταξύ πατέρα και γιου ή κόρης, μεταξύ μητέρας και γιου ή κόρης, μεταξύ αδελφού και αδελφού ή αδελφής ή, τέλος, μεταξύ αδελφής και αδελφής. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι η απόλυτη ελευθερία στις σεξουαλικές σχέσεις θα φέρει την ποθητή ευτυχία στους ανθρώπους και θα μετατρέψει τον πλανήτη μας σε επίγειο παράδεισο.
Ουαί υμίν, Χριστιανοί, τοις πιστεύουσι τον παράδεισον είναι εν τοις ουρανοίς!
Τουτέστιν:
Εάν συμβεί στο μέλλον κάτι τέτοιο (είμαι βέβαιος ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες το απεύχονται), αλίμονο στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Μακάρι ο Θεός να μην επιτρέψει στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας να ζήσουν σε τέτοιο "παράδεισο".
Σημείωση:
Νέο, βαρύτατο, χτύπημα στην ανδρική μας αξιοπρέπεια κατάφερε φέτος (2008) ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης (Νέα Τάξη πραγμάτων) παρουσιάζοντας σουτιέν για άνδρες!
(Μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν - Παλαιά Διαθήκη, Δευτερονόμιον κβ΄ 5). (20-3-10)
Οι άνθρωποι, στους οποίους έχει φωλιάσει η κακία, είναι απόλυτα φυσικό να ερεθίζονται, να ενοχλούνται από τη Χριστιανική αγάπη ("αγάπα τον πλησίον σου", "αγάπα τον εχθρόν σου"). Μοιάζουν μ' εκείνους τους ανθρώπους που ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο σκοτάδι και μόλις αντικρίσουν το φως του ηλίου, εκτυφλώνονται, κλείνουν τα μάτια τους ή αποστρέφονται το φως ενοχλούμενοι. Είναι εντελώς αφύσικο, λοιπόν, να περιμένουμε από τους ανθρώπους, που ζουν στο σκοτάδι της κακίας, ευπρεπή, ευγενική και καλοσυνάτη συμπεριφορά. Αντίθετα πρέπει να περιμένουμε αυτό που είναι απόλυτα φυσικό. Τουτέστιν ύβρεις, κακολογία, αγένεια, θρασύτητα, αισχρολογίες, βιασμούς, φόνους, όπως άλλωστε είναι εντελώς αφύσικο να περιμένουμε και από λύκους συμπεριφορά καλοσύνης και αγάπης προς τα πρόβατα.
Η έξοδος από το σκοτάδι της κακίας και η είσοδος στο φως της αγάπης δεν είναι μόνο κάτι που ταιριάζει στην ανθρώπινη φύση τους, αλλά και σωτηρία. Ο Κύριος προτρέπει να αγαπάμε όχι μόνο τον πλησίον, αλλά και τον εχθρό μας. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί άνθρωποι και δαίμονες ολημερίς κι ολονυχτίς, με δόντια και με νύχια, τον Κήρυκα τούτης της υπέροχης αγάπης σκληρά τον πολεμάνε;
Η Χριστιανική Πίστη ούτε εξελίσσεται, ούτε μεταβάλλεται
Υπάρχουν άνθρωποί τινες, οι οποίοι, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως προοδευτικοί, άνδρες ή γυναίκες, υποστηρίζουν επίμονα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει ντε και καλά να προσαρμόζεται στην εξέλιξη της κοινωνίας.
Τουτέστιν:
Εάν π.χ. αρθεί στην πορεία της ζωής το αξιόποινο της μοιχείας από τους νόμους της πολιτείας (έχει ήδη αρθεί), πρέπει αναγκαστικά και η Εκκλησία να δεχθεί τη μοιχεία ως φυσική εκδήλωση του ανθρώπου και να παραβλέψει την εντολή της Αγίας Γραφής "Ου μοιχεύσεις"(Ματθαίος ε' 27).
Εάν π.χ. αρθεί στην πορεία της ζωής το αξιόποινο των εκτρώσεων από τους νόμους της πολιτείας (έχει ήδη αρθεί), οφείλει και η Εκκλησία να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της κοινωνίας και να αποσιωπήσει την εντολή της Αγίας Γραφής "Ου φονεύσεις" (Ματθαίος ε' 21).
Εάν π.χ. θεσπισθεί δια νόμου από την πολιτεία ο γάμος μεταξύ ομοφυλόφιλων, οφείλει και η Εκκλησία να προσαρμοστεί στην κοινωνική εξέλιξη και να καταπατήσει την εντολή της Αγίας Γραφής "Να μη συμπεριφέρεσαι ως θηλυπρεπής ή αρσενοκοίτης " (Α' Προς Κορινθίους στ' 9).
Εάν π.χ. στο απώτερο μέλλον το φαινόμενο του βιασμού των παιδιών από τον ίδιο τον πατέρα λάβει μεγάλην έκταση και η εξέλιξη της κοινωνίας θεωρήσει φυσιολογική την κατάπτυστη αυτή πράξη και η πολιτεία άρει το αξιόποινό της, θα πρέπει και η Εκκλησία να πειθαρχήσει στα δεδομένα της κοινωνικής εξέλιξης απορρίπτοντας τις θεϊκές εντολές.
Συμπέρασμα:
Η κοινωνική εξέλιξη, όπως γίνεται αντιληπτό, παράγει και πολλήν ανοησία, στην οποία σπεύδουν κάποιοι να προσαρμοστούν αυθωρεί και παραχρήμα.
Οι θεϊκοί κανόνες της Καινής Διαθήκης είναι αιώνιοι και απαρασάλευτοι, δεν αναθεωρούνται με ανθρώπινη επέμβαση.
Λέγει ο Κύριος δίδοντας πλήρη ελευθερία στο δημιούργημά του, στον άνθρωπο, να κάνει τις επιλογές του:
«Όστις (δηλαδή δεν το επιβάλλει σε κανένα άνθρωπο) θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η' 34).
Λέγει πάλι ο Κύριος απευθυνόμενος στο δημιούργημά του, στον άνθρωπο, με περισσήν ευγένεια και αγάπη: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού» (Αποκ. γ 20).
Μεγάλος αληθινά είναι αυτός που εκτελεί πιστά το θέλημα του Θεού.
Το τελευταίο βήμα της προόδου
Άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο (ελάχιστοι, πιστεύω, από την Ελλάδα), οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, άνδρες ή γυναίκες, πιστεύουν ότι η νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ των ομοφυλοφίλων είναι η προτελευταία κατάκτηση στον αγώνα των προοδευτικών ανθρώπων για το γκρέμισμα των τειχών που εμποδίζουν την πλήρη ελευθερία στις προσωπικές σχέσεις και μάλιστα στις σεξουαλικές σχέσεις. Το επόμενο, το πιο σημαντικό και τελευταίο βήμα, γι' αυτούς, είναι ο σκληρός αγώνας, που θα ακολουθήσει, για τη νομιμοποίηση των ερωτικών σχέσεων μεταξύ πατέρα και γιου ή κόρης, μεταξύ μητέρας και γιου ή κόρης, μεταξύ αδελφού και αδελφού ή αδελφής ή, τέλος, μεταξύ αδελφής και αδελφής. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι η απόλυτη ελευθερία στις σεξουαλικές σχέσεις θα φέρει την ποθητή ευτυχία στους ανθρώπους και θα μετατρέψει τον πλανήτη μας σε επίγειο παράδεισο.
Ουαί υμίν, Χριστιανοί, τοις πιστεύουσι τον παράδεισον είναι εν τοις ουρανοίς!
Τουτέστιν:
Εάν συμβεί στο μέλλον κάτι τέτοιο (είμαι βέβαιος ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες το απεύχονται), αλίμονο στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Μακάρι ο Θεός να μην επιτρέψει στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας να ζήσουν σε τέτοιο "παράδεισο".
Σημείωση:
Νέο, βαρύτατο, χτύπημα στην ανδρική μας αξιοπρέπεια κατάφερε φέτος (2008) ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποίησης (Νέα Τάξη πραγμάτων) παρουσιάζοντας σουτιέν για άνδρες!
(Μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν - Παλαιά Διαθήκη, Δευτερονόμιον κβ΄ 5). (20-3-10)
Σχόλια