Είδα πολλά...

Ένας μεγάλος σταυρός που είχε περίοπτη θέση έξω από ένα παρεκκλήσι σε μια απομονωμένη στρατιωτική βάση στο βόρειο Αφγανιστάν, αφαιρέθηκε την περασμένη εβδομάδα, προκαλώντας οργή σε ορισμένους Αμερικανούς, μέλη της υπηρεσίας που υπηρετούν εκεί. " Είμαστε εδώ μακριά από τις οικογένειές μας, και το εκκλησάκι είναι το μοναδικό σημείο που αισθάνεται κάποιος σαν το σπίτι του" , μας δήλωσε ένα μέλος της υπηρεσίας στο Camp Marmal. "Με το σταυρό σε εξωτερικό σημείο μέσα στη βάση, είναι μια συνεχής υπενθύμιση για όλους μας ότι ο Ιησούς είναι δίπλα μας" . "Το να μην υπάρχει ο Σταυρός, είναι πραγματικά εξοργιστικό" , πρόσθεσε ένας άλλος αξιωματικός. "Εγώ περνάω καθημερινά από το παρεκκλήσι στο δρόμο για το γυμναστήριο ή το φαγητό, και βλέποντας τον σταυρό είναι μια καθημερινή υπενθύμιση της πίστης μου και το τι έχει κάνει για μένα ο Ιησούς. Αποτελεί καθημερινή έμπνευση και το κίνητρο για μένα να αναγνωρίσω την πίστη μου και να παραμείνω στον σωστό

Η απόφαση πάρθηκε από το δημοτικό συμβούλιο, λόγω ανάπλασης του κέντρου   Για “άκαρδη απόφαση” χωρίς μέριμνα για τους ανθρώπους κάνει λόγο σύμβουλος   Οι άστεγοι της Αθήνας φτάνουν τις 20.000 αλλά όλοι αποστρέφουν το βλέμμα Έναν πρωτόγνωρο και πρωτοφανή τρόπο επέλεξε η δημοτική αρχή των Αθηνών για να διώξει τους αστέγους και τους τοξικομανείς από την πλατεία Κλαθμώνος ενόψει των εορτών των Χριστουγέννων. Εν μία νυκτί απομάκρυνε όλα τα παγκάκια πάνω στα οποία οι συνάνθρωποι μας έβρισκαν καταφύγιο χωρίς βέβαια να μεριμνήσει για την τύχη τους. Η δημοτική αρχή της Αθήνας, απ’ ότι φαίνεται ενέδωσε στις πιέσεις μερίδας πολιτών και καταστηματαρχών της περιοχής που λέει ότι το κάτω μέρος της πλατείας Κλαυθμώνος έχει μετατραπεί σε κέντρο χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, ότι η δυσοσμία είναι αφόρητη από τις ακαθαρσίες των αστέγων καθώς και ότι φοβούνται οι πολίτες να διέλθουν από το συγκεκριμένο σημείο. Πηγές από τον δήμο Αθηναίων λένε ότι πρόκειται για απόφαση του δημοτ

Τα άτομα με αναπηρία που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας εξαιτίας της διάκρισης που υφίστανται καθημερινά, πλήττονται περισσότερο όλων από το κύμα των μέτρων λιτότητας που σαρώνει τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η παραπάνω διαπίστωση αποτυπώνεται σε εκτενές ρεπορτάζ του περιοδικού EU Observer με τεκμήρια από το σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών. Οπως εισαγωγικά επισημαίνεται, “καθώς οι κυβερνήσεις επιδιώκουν να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα, οι κοινωνικές υπηρεσίες και γενικότερα οι ενισχύσεις που διευκολύνουν έστω στοιχειωδώς την ζωή των ΑμεΑ, έχουν μειωθεί δραματικά”. Κεντρική “πηγή” στοιχείων του ρεπορτάζ είναι εκτενής μελέτη του Ευρωπαϊκού Φόρουμ ΑμεΑ (EDF) που καταγράφει τις επιπτώσεις στην ζωή των αναπήρων από τα μέτρα λιτότητας που σαρώνουν την Ευρώπη. Κάποια από τα χαρακτηριστικότερα ευρήματα και/ή συμπεράσματα είναι τα ακόλουθα : Στο Ηνωμένο Βασίλειο, πάνω από 400.000 άτομα με αναπηρία, πρόκειται να υποστούν τις αρνητικές συνέπειες της απόφασης

Η συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα», ανήμερα της 17ης Νοέμβρη του 2003. Με αφορμή την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο οδηγός του τανκ που εισέβαλε στον χώρο που χιλιάδες εξεγερμένοι πολίτες αγωνίζονταν για την πτώση της χούντας, μίλησε για πρώτη φορά στην εφημερίδα. Η συνέντευξη είναι αποκαλυπτική, τόσο για εκείνες τις στιγμές όσο και για την περιόδο της χούντας μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη: 1973-2003. Ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του. «Ντρέπομαι γι' αυτό που ήμουν, γι' αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή.  Στη «μία και μοναδική φορά» που δέχθηκε να ξύσει «τις πληγές του παρελθόντος», όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τ

Άνθρωποι άκαρδοι, ανίκανοι, σε όλα άχρηστοι… κι όμως λέγονται πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές κλπ! Γιατί; Κάνω «μάθημα» με ανύπαρκτους καθηγητές, καθηγητές που δεν ξέρουν πόσο κάνει 1+1, καθηγητές που δεν αγαπούν τα παιδιά… που σου μιλάνε σα σκουπίδι! Κάνω μάθημα χωρίς βιβλία (μου έδωσαν cd που δε λειτουργούν)… αλλά συγνώμη ξέχασα… ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!!! Έφεραν γύρω μου τον πόνο, τη δυστυχία, τη γκρίνια, τα νεύρα… γιατί έτσι ήθελαν, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν! Άφησαν ξένους να μου κάνουν κουμάντο… χωρίς να με ρωτήσουν αν εγώ θέλω… ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ!!! Το μόνο που με νοιάζει είναι να τελειώσω το «σχολείο» κι αφού τους βάλω τα γυαλιά με την επιτυχία μου -παρά τις όλες ελλείψεις σε βιβλία, καθηγητές και σχολεία- θα φύγω! Αφού αυτοί δε με θέλουν μορφωμένη… κι εγώ δε τους θέλω πάνω από το κεφάλι μου! Δε θέλω πια να βγαίνω έξω και να κοιτάω γύρω μου μήπως και μου επιτεθούν! Δε θέλω να πέφτω για ύπνο και να φοβάμαι μήπως μπουν στο σπίτι μου! Δε θέλ