Η της Παρθένου πανάμωμος γέννησις
Στήν ἱστορία τοῦ κόσμου ὑπάρχουν σταθμοί καί ἐπέτειοι μέ μεγάλη σημασία γιά τον άνθρωπο. Σταθμοί που οφείλονται στίς ἀνθρώπινες προσπάθειες καί συντελοῦν στήν βελτίωση τῶν βιοτικῶν συνθηκῶν, ἐνόσῳ βρισκόμαστε στήν γῆ. Ἀλλά καί σταθμοί πού ἀποτελοῦν ἐκδηλώσεις τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, πού στόχο ἔχουν να βελτιώσουν τήν ποιότητα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας, καί πού ή σημασία τους ἐκτείνεται καί στήν πέραν τοῦ τάφου ζωή, πού ἐνδιαφέρει ὅλους μας. Ένας τέτοιος σταθμός εἶναι ἡ σάρκωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ὅμως προαναγγέλθηκε καί προοιδοποιήθηκε τήν γέννηση τῆς Παναγίας μας, γεγονός που γιορτάζουμε στις 8 Σεπτεμβρίου. Γι’ αὐτό καί ἡ ἡμέρα αὐτή, στήν ὑμνολογία μας χαρακτηρίζεται ὡς «τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τό προοίμιον». Ἀπό τό συναξάρι τῆς ἑορτῆς γνωρίζουμε πώς ἡ Παναγία μας ἦρθε στον κόσμο ὡς καρπός ἱεροῦ πόθου καί προσευχῆς τοῦ θεολέκτου ζεύγους Ἰωακείμ καί Ἄννης. Καί συγχρόνως ἦρθε ὡς πραγμάτωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ στούς πρωτόπλαστους, τήν πρώτη ἐκείνη ἡμέρα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρ
